In het boek gaat de auteur op zoek naar de ware betekenis van de Koran. Hij hanteert daarvoor verschillende vertalingen.

Luc Vandecasteele weet verscheidene clichés over de islam te demystifiëren, ontdekt heel wat gelijkenissen met christendom en geesteswetenschap, maar vooral: het boek zet aan tot denken, tot zelf op zoek gaan. In die zin stelt het vooral vragen!

Uit het voorwoord van Christine Gruwez: «Islam en christendom – In wezen diep verbonden? kan men ter hand nemen als een diepgravende studie over de koran, waarbij vele minder bekende aspecten voor het eerst bij elkaar worden gebracht.

Maar men kan het ook ter harte nemen als een uitnodiging om de eigen toegang tot christelijke waarden en cultuur te verruimen en daardoor tevens ruimte te scheppen opdat ook in de wereld van de islam deze toegang als een individuele weg mogelijk wordt. Twee mensbeelden kunnen elkaar daarbij de hand reiken. In de westerse wereld domineert de ‘prometheïsche’ mens, terwijl in de wereld van de islam de ‘pontificale’ mens op de voorgrond staat. De prometheïsche mens streeft naar zelfrealisatie waarbij het niet zelden gebeurt dat hij medemensen en wereld daartoe instrumentaliseert, terwijl de pontificale mens de zelfrealisatie ondergeschikt maakt en vaak ook onderdrukt ten voordele van het voltrekken van Gods woord op aarde. In hun beider eenzijdigheid ligt onmiskenbaar een opdracht, die door de auteur wordt geduid als een bevrijdingsproces.»